Peru leży u zachodnich wybrzeży Ameryki Południowej. Jest największym, pod względem powierzchni, krajem andyjskim.

 

Razem z Andami wyróżnia się w Peru trzy regiony geograficzne. Wzdłuż wybrzeży Pacyfiku rozciąga się nadmorski pas nizin (Costa). W północnej części osiąga on 150 km szerokości. Leży tu przykryta w dużej części piaskami wydmowymi pustynia Sechura. W części środkowej pas nizin ma zaledwie kilka kilometrów szerokości. W części południowej do Pacyfiku opada stromą krawędzią Kordyliera Nadbrzeżna osiągająca w najwyższym wzniesieniu – Criteron – 1725 m n.p.m.

Kolejny region to Andy Peruwiańskie (Sierra). Są one silnie rozdzielone dolinami rzek. Tworzą tu one głębokie kaniony. Kanion Colca, najgłębszy na świecie, posiada 3400 m głębokości i 100 km długości. Najwyższym szczytem peruwiańskich Andów jest natomiast Huascaran (6 768 m n.p.m.).

W południowej części gór znajduje się rozległy płaskowyż Altiplano (3000 – 4300 m n.p.m.) z jeziorem Titicaca. Jezioro ma pochodzenie tektoniczne, a rejon, na którym się znajduje, do dziś jest aktywny sejsmicznie. W zachodniej części Kordyliery Wulkanicznej leży dolina Andagua. W labiryncie zastygłej lawy znajduje się 86 kraterów wulkanicznych.

Najbardziej rozległą krainą geograficzną Peru jest jednak Selva. Jest to pas przedgórzy oraz równin stanowiących część Niziny Amazonki. Ten trudno dostępny region oddzielony jest od wybrzeża pasmami Andów. Zajmuje wschodnią część Peru – niemal 60 % powierzchni kraju.

Klimat Peru, tak jak i jego rzeźba jest mocno zróżnicowany. Wybrzeża są chłodne – średnia temperatura to 15°C. Jest tu także wyjątkowo sucho. Odpowiada za to przepływający wzdłuż wybrzeży zimny Prąd Peruwiański. Wilgoć dostarczana jest głównie przez mgłę (garua).

U wybrzeży okresowo występuje także zjawisko El-Nino, nasilone w związku z globalnymi zmianami klimatycznymi ostatnich lat. Następuje wówczas odwrócenie kierunku płynięcia zimnego prądu peruwiańskiego i zastąpienie go ciepłymi wodami ze strefy równikowej. Prowadzi to do poważnego zaburzenia naturalnych cykli w przyrodzie.

 

W Andach panuje klimat górski z charakterystyczną piętrowością. W najwyższych partiach gór średnia temperatura miesięczna spada do 2 – 6°C. Natomiast region Selvy otrzymuje bardzo wysokie sumy opadów, przekraczające 2500 mm rocznie, a średnia temperatura powietrza utrzymuje się tu powyżej 20°C przez cały rok.

Większa część Peru należy do dorzecza Amazonki. W Andach znajdują się źródła tej największej rzeki świata. Za początkowy jej odcinek uważa się zwykle Marañón. Po połączeniu z Ukajali przyjmuje nazwę Amazonka i płynie dalej na wschód przez Brazylię do Atlantyku.

Rzeki płynące do Pacyfiku są krótkie i często mało zasobne w wody. Część z nich nie dociera nawet do oceanu, gdyż traci swe wody w pustynnych piaskach suchego wybrzeża. W części południowej cześć andyjskich wód uchodzi do bezodpływowego jeziora Titicaca. Jest to największy naturalny zbiornik wodny w Ameryce Południowej o powierzchni 8 100 km2 i głębokości 304 m.

Peru posiada ogromne bogactwo flory i fauny. Występują tu prawie wszystkie znane na kuli ziemskiej formacje roślinne. Pod względem różnorodności gatunków ptaków i ssaków Peru zajmuje odpowiednio drugie i trzecie miejsce w świecie.

Najcenniejsza jest wiecznie zielona tropikalna puszcza amazońska we wschodniej części kraju. Wśród drzew występują liczne tu wartościowe gatunki, jak mahoniowiec, kauczukowiec, palisander, heban, cedr, balsa i drzewo chinowe.

Całkiem odmienny andyjski krajobraz zobaczyć można w Parku Narodowy Huascaran w Kordylierze Białej z rzeźbą wysokogórską, lodowcami i jeziorami. Park Narodowy Manu w Kordylierze Wschodniej chroni krajobraz górskiego lasu mglistego i lasu równikowego.